ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

Ο Νίκος Καζαντζάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης το 1883. Ο πατέρας του, ο καπετάν Μιχάλης τον προόριζε για δικηγόρο, αφού πρώτα τον μύησε στην αγάπη και στο δέος της λευτεριάς, μιας η Κρήτη ήταν τότε  τουρκοκρατούμενη και ο κόσμος της μαχόταν για λευτεριά.

Ο Νίκος Καζαντζάκης πήρε με άριστα το πτυχίο του από τη Νομική Σχολή τού Πανεπιστημίου Αθηνών, τον Δεκέμβριο του 1906. Το 1907-1908 έκανε στο Παρίσι μεταπτυχιακές σπουδές στη λογοτεχνία και στη φιλοσοφία, με καθηγητή τον Ερρίκο Μπερξόν, ο οποίος τον επηρέασε βαθύτατα στη διαμόρφωση της δικής του φιλοσοφίας. 

Ο Νίκος Καζαντζάκης εμφανίσθηκε στα Γράμματα το 1906 με δοκίμια και άλλα κείμενα σε περιοδικά. Ασχολήθηκε με όλα τα είδη του λόγου. Έγραψε 

  - Ποίηση, όπως η Οδύσεια με τους 33.333 στίχους και οι Τερτσίνες,

 - Μυθιστορήματα, όπως: 

  * Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται, 

  * Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά, 

  * Ο Καπετάν Μιχάλης, 

  * Ο Τελευταίος Πειρασμός, 

 *  Ο Βραχόκηπος, 

 * Ο Φτωχούλης του Θεού, 

 * Οι Αδερφοφάδες, 

 * Αναφορά στον Γκρέκο, 

 * Τόντα Ράμπα, 

 * Μέγας Αλέξανδρος, 

 * Στα Παλάτια της Κνωσού. 

- Θεατρικά έργα, τραγωδίες, όπως: 

* Προμηθέας Πυρφόρος,

*  Προμηθέας Δεσμώτης

- Φιλοσοφία, όπως η Ασκητική και το Συμπόσιον.

Ακόμη, έκανε πολλές μεταφράσεις, όπως Η Θεία Κωμωδία τού Δάντη, και διασκεύασε μεγάλο αριθμό παιδικών βιβλίων. Τα ταξιδιωτικά του έργα αναφέρονται στην Ιταλία, Αίγυπτο, Σινά, Παλαιστίνη, Κύπρο, Πελοπόννησο, Ισπανία, Αγγλία, Ρωσία,
Ιαπωνία, Κίνα.

Ο πρώτος του γάμος, με τη Γαλάτεια Αλεξίου, έρωτα των νεανικών του χρόνων, ήταν ατυχής και δυστυχής και κατέληξε σε διάσταση και διαζύγιο. Την ευτυχία και τις γόνιμες συνθήκες συγγραφής και μεγαλείου βρήκε ο Καζαντζάκης στη δεύτερη σύζυγό του Ελένη, το γένος Σαμίου. 

Στον τάφο του Νίκου Καζαντζάκη χαράχθηκε, όπως το θέλησε ο ίδιος, η επιγραφή:

“Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος.”